Wypalanie traw jest zabronione
Wielu z nas rozpoczyna prace na działkach, przycina drzewka, zeschłe i chore gałęzie, zagrabia pozostałości liści z jesieni. Najlepszy sposób na pozbycie się niepotrzebnych bioodpadów i odpadów to rozpalenie ogniska i „puszczenie” ich z dymem.
Jednak ustawa o ochronie przyrody tego zabrania, a wiele osób tego przepisu nie przestrzega narażając siebie i innych na zagrożenie pożarem lub zadymieniem.
Wypalając trawy, wyjaławia się ziemię i pozbawia naturalnego środowiska życia dla zwierząt, zwłaszcza jeśli tereny palenisk obejmują obszary przyleśne.
Przepisy jednak zabraniają palenia gałęzi, pędów i liści. Ustawa o ochronie przyrody i ustawa o lasach zabrania wypalania traw na łąkach, pozostałości roślinnych na nieużytkach, skarpach kolejowych i rowach przydrożnych.
WYPALANIE TRAW JEST NIE TYLKO NIEBEZPIECZNE, ALE TAKŻE NIEDOZWOLONE!
Określa to m.in. ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. nr 92, poz. 8),
art. 124. „Zabrania się wypalania łąk, pastwisk, nieużytków, rowów, pasów przydrożnych, szlaków kolejowych oraz trzcinowisk i szuwarów”.
Art. 131: „Kto...wypala łąki, pastwiska, nieużytki, rowy, pasy przydrożne, szlaki kolejowe, trzcinowiska lub szuwary…- podlega karze aresztu albo grzywny”.
Art. 30 ust. 3 pkt. 3 Ustawa z dnia 28 września 1991 r. o lasach (t. j. Dz. U. z 2005 r. nr 45, poz. 435 ze zmianami):
"w lasach oraz na terenach śródleśnych, jak również w odległości do 100 m od granicy lasu, zabrania się działań i czynności mogących wywołać niebezpieczeństwo, a w szczególności:
1. rozniecenia poza miejscami wyznaczonymi do tego celu przez właściciela lasu lub nadleśniczego;
3. wypalania wierzchniej warstwy gleby i pozostałości roślinnych.
Za wykroczenia tego typu grożą surowe sankcje:
Art. 82 § 1 ustawy z dnia 20 maja 1971r. Kodeksu wykroczeń stanowi: „Kto dokonuje czynności, które mogą spowodować pożar, jego rozprzestrzenianie się, utrudnienie prowadzenia działania ratowniczego lub ewakuacji..., podlega karze aresztu, grzywny albo karze nagany".
Art. 138 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny stanowi: „Kto sprowadza pożar, który zagraża życiu lub zdrowiu ludzi albo mieniu w znacznych rozmiarach, podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3”.
Art. 181 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny stanowi: „Kto powoduje zniszczenie w świecie roślinnym lub zwierzęcym w znacznych rozmiarach, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8".
Dodatkowe sankcje zagrażają osobom, które doprowadzą do czyjejś śmierci – kara nawet do 12 lat więzienia.